30 december - Pieperdepiep

Ik voel me niet zo heel best deze dagen. Het ene moment lig ik te schateren om Dora en haar vriendjes en het andere moment moet ik weer huilen. Wat er dan precies aan de hand is daar zijn pappa en mamma nog steeds niet achter.

Het lijkt erop dat ik weer een ontsteking krijg bij mijn sonde. Rondom voel je harde plekken en als je erop drukt dan reageer ik direct met een pijnlijke grimas. Ook loopt het ballonnetje in mijn maag telkens leeg. Mamma ververst het water nu dagelijks maar tot nu toe heeft het weinig geholpen.

Wel jammer hoor dat het niet zo lekker gaat. Inmiddels lig ik weer de hele dag in mijn pyjama. Mamma had me maandag voor het eerst weer eens gewoon aangekleed maar het is bij die ene keer gebleven. Ook lag ik toen niet meer op een dik matras maar op een dun matrasje van een paar centimeter. Dat was wel geinig want daar kon ik makkelijk vanaf rollen. Ja, dat had ik mooi gedacht want rollen over mijn rechterzij viel niet mee. Ik kreeg mijn recherarm niet onder mijn romp vandaan en daar lag ik dan: ik kon geen kant meer op. Gelukkig kwam mamma mij redden. Nou ja redden, ik werd weer op mijn rug op het matrasje gelegd en ze zei dat ik niet mocht rollen!

Slapen gaat de ene dag beter dan de andere, maar een hele nacht doorslapen is me de afgelopen dagen niet gelukt. Met inslapen echter heb ik geen enkel probleem. Die melatoninepilletjes werken als het zand van het zandmannetje; in enkele minuten ben ik naar dromenland vertrokken.