Maar ja, mijn billen blijven maar bloeden en dus is het elke verschoning gillen van de pijn.
En dan te bedenken dat ik vanmorgen de dag nog wel zo vrolijk was begonnen. Want ik was alweer twee maal mijn matras afgerold op jacht naar de dvd-speler.
Bij mij gaat niet alles crescendo, maar pappa en mamma beginnen ook aardig vermoeid te raken. De nachtelijke zorg begint bij mamma haar tol te eisen en pappa loopt met pijn in zijn rug. Hij zegt dat dat van het hockeyen komt maar mamma heeft zo haar twijfels.
Sophie heeft vrijdag "vertelkring". Dat is een spreekbeurt waarbij het onderwerp iets over jezelf of je gezin moet zijn. Sophie gaat het over mij hebben. Samen met pappa en mamma heeft ze vanmiddag een mooie powerpoint-presentatie gemaakt voor op het digibord. Ze heeft hiervoor ook nog foto's van mij genomen. Hier zie je een foto van mij met mijn PEG-sonde en de voedingspomp.
Vanmiddag ben ik weer even in mijn stoel gezet om zittend wat te spelen. Binnen een kwartier was ik het al helemaal zat en begon te huilen. Toen hebben ze mij snel verlost en mocht ik weer naar Dora kijken. Het is mamma opgevallen dat ik telkens bij een bepaalde scene moet schaterlachen.
Bij het naar bed gaan had ik wederom alles uit mijn luier laten lopen dus kon pappa weer aan de slag. Hij heeft nu een nieuwe truc: een tweede (te grote) luier eroverheen. Morgen horen jullie of het helpt.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten