21 april - "Wakker"

Op een klein wakker momentje na de operatie na slaap ik nu al dik 24 uur. Hoogste tijd om wakker te worden dus. Om 11:00 uur werd het slaapmiddel gestopt, werd ik losgemaakt van de beademing en begon mijn reis van het rustige dromenland naar de wakkere wereld...

Waar ben ik, waarom heb ik zoveel pijn? Ik begreep er helemaal niets van, kon zelfs mijn ogen niet goed openkrijgen en werd nijdig. Daarbij hebben ze mijn armen ook nog eens vastgebonden aan het bed zodat ik niet eens op mijn handen kan bijten van boosheid. Mamma en pappa zag ik wel staan maar ik liet niet merken of ik ze herkende.

Tegen de pijn kreeg ik direct paracetamol toegediend, samen met de morfine moet ik daarvan voorlopig geen last hebben. Omdat ik nog niet sterk genoeg ben om voldoende in en uit te ademen krijg ik zuurstof toegediend via een kapje dat boven mijn hoofd hangt. Maar dat blaast in mijn gezicht en vind ik zeer vervelend dus draai ik mijn hoofd weg. Maar telkens is er wel iemand die dat rare kapje weer boven mijn hoofd terugbrengt dus probeer ik mijn hand ernaartoe te brengen. Uiteindelijk hebben ze het kapje maar vervangen door een slangetje in mijn neus zodat ik voorlopig gesnorkeld door het leven moet gaan. Dit alles was alweer inspannend genoeg dus viel ik weer in een diepe slaap.

Vandaag is ook een echo van mijn longen gemaakt, de orthopeed kwam later langs om te zeggen dat het longvlies niet beschadigd is, gelukkig maar.
Ik begin telkens wat te hoesten maar heb nog geen kracht om het slijm wat weer veelvuldig in mijn luchtwegen en longen aanwezig is, op te hoesten. Net als thuis hebben ze hier een uitzuigapparaat waarmee ze mij helpen die rommel weg te halen. Hier gaan ze wel met een dun slangetje ver mijn keel in, dit vind ik zeer onprettig, hoe suf ik momenteel ook ben maar het helpt gelukkig wel.

Pappa en mamma zien op de monitor heel langzaam mijn temperatuur oplopen vandaag en dat ondanks de paracetamol; de koorts moet niet teveel oplopen, dus even in de gaten houden. Daarnaast verlies ik nog steeds veel wondvocht, ook een aandachtspuntje dus.

Opa en oma zijn vandaag nog even op bezoek geweest maar daar heb ik niet veel van gemerkt. Ik moet nog een nachtje op de IC blijven en mag dan morgen terug naar verpleegafdeling Kikker. Mamma of pappa wilde vannacht blijven maar de verpleging vond het toch echt beter dat ze thuis goed gingen slapen, mij maakt het niet uit want ik slaap toch ...