22 april - Kwaak kwaak

Het was de bedoeling dat mamma en pappa een fris gewassen meisje zouden aantreffen vandaag maar ze waren iets te vroeg want ik werd nog gewassen.

Afgelopen nacht heb ik het goed gedaan, de koorts is gezakt en het wondvocht is minder dus: ik mag de IC-afdeling Pelikaan verlaten en terug naar de verpleegafdeling Kikker!

Je kunt zien dat het alweer wat beter met mij gaat want ik heb mijn duim in m'n mond en speeltje in mijn hand:

Mijn neusbrilletje met zuurstof mag af want ik kan nu zelf krachtig genoeg ademhalen. Ook het slangetje dat het wondvocht afvoert mag weggehaald worden, zo ben ik weer van wat toeters en bellen verlost.
Dag Pelikaan, bedankt voor alle goede zorgen en hopelijk tot nooit meer ziens!

Op Kikker lig ik nu op een eigen kamer, heerlijk rustig. Het was de wens van pappa en mamma dat ik vandaag op het IC-bed zou mogen blijven liggen zodat de pijn van het overtillen naar een Luna-bed mij nog bespaard zou blijven maar helaas, de laatste voeding bleek niet in mijn maag maar in mijn bed gelopen te zijn dus werd ik even later toch maar overgetild in een schoon bed.

Ingrid kwam nog even op bezoek en nu heb ik naast de lieveheersbeestjesballon die ik donderdag al van oma gekregen had, ook een Minnie Mouseballon om naar te kijken. Oma kwam trouwens even later ook nog even kijken hoe ik er nu bij lig.

Volgens pappa lig ik erbij als E.T. met dat rode lampje op mijn wijsvinger, zeker met dat zachte gekreun van mij erbij: "E.T. phone home". Nou, dat rode lampje is toevallig wel razend interessant hoor! Ik heb al een paar maal kans gezien het in mijn mond te stoppen en mijn ouders zijn bang dat als de morfine wat meer wordt afgebouwd en ik niet meer zo suf ben, ik dit veel vaker zal gaan doen.

's Middags werd ik heel onrustig en was behoorlijk aan het piepen. Waar ik last van had werd niet duidelijk en mamma zei dat het wel eens aan mijn katheter zou kunnen liggen. Mamma's voelen hun kinderen gelukkig goed aan want zodra dat ding verwijderd was werd ik weer rustig. Bedankt mam!

En ja, je ziet het goed want 's avonds kwam mijn lieve grote zus eindelijk op bezoek, ik had haar zo gemist! Sophie heeft mij heerlijk geknuffeld. Pappa en mamma vonden het wel jammer dat ik zelfs voor Sophie geen lachje van herkenning overhad. Misschien is de morfine daar wel de oorzaak van, wie zal het zeggen ...

Vannacht blijft pappa slapen, ik lig inmiddels al te knorren, helaas wel weer met wat zuurstof ter ondersteuning. Ook is de koorts weer terug en vindt de verpleging mijn longen slecht klinken (oppassen voor longontsteking) maar pappa heeft ze gerustgesteld en gezegd dat ik dit heel vaak het geval is met mijn luchtwegen. Tot morgen, kggggg ....