De dienstdoende orthopeed had groen licht gegeven voor mijn vertrek dus was het alleen nog wachten op een ambulance. Dat wachten duurt dan wel erg lang, vooral voor m'n ouders. Pappa was alvast naar huis gegaan en mamma ging gezellig met mij mee. Om kwart over vier werd ik dan eindelijk opgehaald en de ambulance ingereden. Afdeling Kikker, bedankt!
Dat vond ik wel een beetje eng, wat gaan ze nu weer met mij uithalen? Op deze foto zie je me angstig kijken, gelukkig is mamma bij me om me gerust te stellen.
Het was spitsuur, dus stonden we lang in de file. Op een gegeven moment was ik wel zat en dat liet ik duidelijk merken. Toen we op de Heldammersingel reden begon ik te lachen, waarschijnlijk herkende ik waar we reden en wist ik: we gaan naar huis! Sophie was al een eind de straat ingerend en mocht het laatste stuk ook meerijden.
Hier kom ik net uit de ambulance en kijk ik tevreden hoe we naar huis rijden.
Even later lig ik volmaakt tevreden te duimen in mijn mooie grote box. Sophie en pappa hadden de box van boven tot onder schoongemaakt en prachtig versierd met slingers en tekeningen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten