29 april - Even rustig aan

Het zijn zware tijden voor mijn vader en moeder, ik lig elke nacht een uur of vijf wakker en gisteren heb ik vanaf 23:30 helemaal niet geslapen. Mamma sliep toen bij mij op de kamer en kwam om zeven uur half huilend naar pappa dat ik nog wakker lag. Pappa is toen even bij mij in bed gekropen, waarna ik rustig werd en tot tien uur heb geslapen.

Het is gissen waarom ik zo lang wakker lig; ik beweeg natuurlijk erg weinig dus heb ik minder slaap nodig zou je kunnen zeggen, daarentegen moet ik ook herstellen van een zware operatie en heb ik de rust hard nodig. Er moet wel altijd iemand bij mij zijn want ik moet een paar maal per nacht gedraaid worden. Daarnaast mag er geen ontlasting bij mijn wond komen dus moet vaak mijn luier gecontroleerd worden.

Het is deze dagen kiezen tussen twee kwaden: of mij voldoende pijnstillers geven waardoor ik veel ga bewegen en de wond telkens openspringt of mij pijn laten hebben waardoor ik minder beweeg en de wond kan genezen.

Donderdag heeft oma Kitty mij samen met pappa gewassen en daarna nog met mij in de box gespeeld, heerlijk vond ik dat.

Pappa en mamma hebben vrijdag contact gehad met het ziekenhuis over de wond. Men vond dat ik maar even langs moest komen, dat zou een duur consultje worden, even heen en weer met de ambulance. Pappa zei dat het ook best met foto's via de mail kan, het is tenslotte 2012. Toen kreeg hij ook de orthopeed zelf aan de lijn die dat wel een goede oplossing vond. Even later belde hij terug, het was niet verontrustend maar wel goed op mogelijke koorts of ontsteking letten.
Mamma en Pappa hebben een nieuwe manier gevonden om mij niet teveel te laten bewegen en toch bezig te houden: Dora in de dvd-speler en ik vermaak me prima!

's Middags zijn Carine en Margje nog op bezoek geweest en even later kwam José er ook nog bij, een gezellige boel.

Zaterdag was het ook een rustige dag, Ellen en Rick kwamen langs met een leuk speeltje voor mij.

Zondagmiddag zat ik in mijn stoel naast pappa naar Ajax te kijken toen ik in slaap viel! Dat vond pappa maar gek, als het nou feijenoord was kon hij dat wel begrijpen maar het is de huidige en komende landskampioen nota bene!
Ingrid en Tom kwamen nog even aanwaaien en later kwam kleine omaatje met een hele maaltijd voor mijn ouders aanzetten: een ovenschotel en tiramisu.

Elke dag wijkt de wond op mijn rug een stukje verder, vannacht zat mijn bed ook onder het bloed. Voor pappa en mamma is het nu wel duidelijk, bij het dichtmaken zijn ze een paar hechtingen vergeten. Maar weer contact opnemen met de orthopeed dus, wordt vervolgd ...