25 april - Drukke dag

Vandaag was een drukke dag voor mij. Ik voelde me vanmorgen best goed en lachte veel, ondanks (wederom) een gebroken nacht. Om drie uur had ik wel voldoende geslapen en begon te brabbelen en op mijn handen te sabbelen. Pappa vond dit niet echt leuk maar ik begreep niet wat hij bedoelde - ik kan immers niet klokkijken - en ging vrolijk verder. Om zeven uur vielen we allebei in slaap totdat Sophie en mamma ons een uutje later kwamen wekken.

Na mijn eerste voeding werd ik uitgebreid gewassen door mamma en pappa. Dit kan nog niet op mijn douchestretcher maar gebeurt gewoon in mijn bed. We hebben een heel handig badje om mijn haren te wassen, kijk maar (die kuif was een geintje van pappa, leuk hoor):

Na de uitgebreide wasbeurt mocht ik even zitten in de tilband van mijn tillift. Intussen kreeg ik ook mijn sondevoeding, mamma en pappa hopen dat ik minder snel zal spugen als ik de voeding rechtop krijg. De afgelopen dagen heb ik best veel gespuugd namelijk. Je kunt hier ook mijn mooi versierde box zien.

Kleine omaatje kwam ook nog langs om te zien hoe het me vergaat. Ze komt elke dag even naar me kijken, vandaag had ze vergeet-me-nietjes meegenomen.

's Middags kwam Mark de zitortheses aanpassen op de huidige stand van mijn rug. Hij is mijn grote vriend zegt pappa want ik lach heel veel naar hem omdat hij altijd aan mijn lichaam zit te duwen en trekken om de juiste houding te bepalen. In het begin vond ik het allemaal prima maar na een paar passingen was het eigenlijk wel genoeg.
Inmiddels had ik bezoek gekregen van Natascha, Anouk en Lyanne, leidsters van het dagverblijf de Blauwe Vogel. Ze hadden een kunstwerk van alle kinderen van mijn groep Specht meegenomen en een erg leuke bromtol. Alle aandacht vond ik reuze gezellig en ik hield me erg goed.
Maar toen iedereen vertrokken was bleek dat het vandaag toch allemaal een beetje teveel van het goede was geweest, ik moest veel huilen en had ook veel pijn.
Toen mijn ouders me op bed legden zagen ze dat de wond op mijn rug was opengesprongen, dat kon er ook nog wel bij. Ik viel als een blok in slaap...
Mamma en pappa hebben nu even rust en kunnen alle aandacht aan Sophie besteden. Toen zij ook op bed lag konden ze even terugkijken op de afgelopen periode.
Het is allemaal supersnel gegaan, vrijdag opereren en dinsdag alweer thuis. Als je ziet wat de chirurgen allemaal hebben uitgespookt in mijn lichaam is het nog minder te bevatten. Hier zie je de röntgenfoto's die pappa heeft opgevraagd. Naast de twee lange staven langs mijn wervelkolom (met kleine 'draadjes' eraan) zijn onderaan nog twee staven aangebracht met onvoorstelbaar grote schroeven waarvan je je afvraagt of ik hier geen last van zal hebben. Al met al is het een hele ijzerwinkel in dat kleine lijfje van mij.